Pages

Monday, August 1, 2016

Powstanie Warszawskie

Niedawno, siódmoklasiści mieli okazję obejrzeć film fabularny przedstawiający autentyczne zdarzenia z powstania warszawskiego w 1944. Został on zmontowany w całości z ręcznie i komputerowo koloryzowanych kronik filmowych z sierpnia 1944 i wyprodukowany przez Muzeum Powstania Warszawskiego. Premiera filmu odbyła się 9 maja 2014. Realizatorami powstańczych kronik filmowych byli: Andrzej Ancuta „Kier”, Stefan Bagiński „Stefan”, Stanisław Bala „Giza”, Roman Banach „Świerk”, Antoni Bohdziewicz „Wiktor”, Jerzy Gabryelski „Orski”, Wacław Feliks Kaźmierczak „Wacek”, Seweryn Kruszyński, Kazimierz Pyszkowski, Edward Szope, Ryszard Szope, Henryk Vlassak „Wania”, Antoni Wawrzyniak „Antonio”, Jerzy Zarzycki „Pik”. Kroniki te połączono w film dzięki scenariuszowi Jana Ołdakowskiego, Piotra Śliwowskiego, Joanny Pawluśkiewicz i Jan Komasy, który był również autore pomysłu na fabułę. Film ten jest wspaniałym para-dokumentem. Oto jak odebrali go uczniowie i co o nim napisali w swoich krótkich sprawozdaniach-recenzjach:  

Ola C.: 
Film o Powstaniu Warszawskim ogólnie mi się podobał. Na 5 gwiazdek daje mu 4. Podobało mi się, że sceny były wyraźne, a nie rozmazane. Była to przecież wojna, więc fakt że te nagrania "przeżyły’’ jest niesamowity. Podobało mi się też, że film nie pokazywał samej wojny, gdzie ludzie strzelają i zabijają się. Pokazywał też jak ludzie się zbierają razem i jedzą, grają w gry, itd. Był pokazany ślub, msza oraz to, jak ludzie spędzają razem czas. Ludzie się śmiali, żartowali, zapraszali na kawę - pokazuje to nam, że mieli wiarę że te okropne czasy się skończą. Kolejne co mi sie podobało to jest to, że film ten pokazywał ile kobiety i dziewczyny pomagały. Było pokazane jak szyją, gotują, leczą żołnierzy - pokazuje to nam, że wtedy wszyscy sobie pomagali. Ostatnie co mi sie podobało to listy od Joanny i mamy do Karola i Witka. To pokazywało jaka była komunikacja. Nie podobało mi się, że pokazani byli goli męszczyżni w rzece, chociaż ciekawe było to w jakich warunkach sie kąpali i mieszkali. Film był smutny, na przykład kiedy Karol umarł, ale ogólnie bardzo dużo sie nauczyłam. Był to inny film niż te, które dotąd widziałam i na swój sposób ciesze się, że go obejrzałam. 

Natalia F.
Film o Powstaniu Warszawskim był smutny. Było dwóch operatorów kamery. Nagrywali różne zdarzenia, przed i po Powstaniu Warszawskim. Jeden z baci chciał walczyć na wojnie i w Powstaniu, ale pod koniec filmu zmienił zdanie. Jego brat zginął. Ale film nie był tylko o rodzeństwie. Pokazywał co ludzie robili i co się działo. Był dowodem, że dzieci walczyły w czasie wojny. Mały chłopczyk, który miał około ośmiu lat, pilnował jakiegoś wejścia. Miał karabin albo coś takiego. Było kilka pogrzebów, i podczas jednego pogrzebu ośmioletni chłopiec został pochowany. Ludzie budowali barakady z cegły i chodnika oraz walczyli przeciwko Niemcom. Niemcy mieli samoloty, bomby, i wielkie wojsko. Wszyscy mieli tyle nadzieji, szczególnie gdy grupa Niemców sie poddała. Niestety była to tylko mała część wojska. Często było widać ruiny. Ludzi biegali po ulicach by nie zostać postrzeżeni i gdy Niemcy strzelali chcieli mieć większe szanse na nie byucie trafionym. Ten film jest jednym z nielicznych dowodów, które nam pokazują jaka była wojna w Polsce i Powstanie Warszawskie. 

Zosia K.: 
Film „Powstanie Warszawskie” pokazywał to wydzarzeni w inny sposób. Nie było widać scen walki intensywnej, ale było pokazane normalne życie ludzi w czasie powstania. Pokazane były różne elementy walki, jak proszek do armaty. Można też było zobaczyć zniszczenia Warszawy po powstaniu. Narracja filmu była interesująca i pomagała widzom rozumieć warunki, w których żyli powstańcy a równiesz ich uczucia. Narracja filmu bnardzo mi sie podobała ponieważ tłumaczyła co sie dzieje w sposób pasjonujący. Uważam, że film „Powstanie Warszawskie” był ciekawym przedstawieniem tego wydarzenia. 

Dominik M.
Film pokazywał bardzo dużo różnych rzeczy. Polacy byli otoczeni w ich miastach przez Niemców. Ich sojusznicy rzucili paczki z ważnymi rzeczami z samolotów. Polacy budowal bariery żeby zatrzymać Niemców. Naprawiali zepsute czołgi, które Niemcy zostawili. Zbierali mąke i inny rzeczy do jedzenia. Brali proch z niewybuchniętych bąb i używali go. Budowali karabiny żeby żołnierze mieli czym walczyć w wojnie. Jak łapali Niemców to golili ich żeby wiedzieć, że są jeńcami. Mieli tylko to co mogli nieść bo domy zostały zburzone. Dużo ludzi gineło zabitych przez Niemców i by wszyscy wygineli gdyby nie mieli nadziei i nie bronili się. 

Kamilia M.: 
Film o Powstaniu był ciekawy, lecz smutny. Dużo Polaków kopało tunnel, żeby zaatakować Niemców. Znaleźli dużo martwych i jeżeli mieli czas, pochowywali ich. Pielęgniarki były bardzo zajęte pomaganiom trzech doktorom. Ludzie mieli troche jedzenia i gotowanej wody. Mieli trochę wody do mycia się. Budowali bariery dla ochrony i reperowali czołgi, żeby lepiej walczyć. Zabierali Niemcom armaty i broń. Dużo dzieci umierało w młodym wieku. Polacy dostali różną broń od aliantów, co bardzo im pomogło w wojnie. Niemcy używali psy aby znaleźć chowających się Polaków. Tysiące ludzi umarło i film pokazał to. Jeden z braci, który nagrywał film umarł i został pochowany przez innych. 

Emilka W.: 
Film „Powstanie Warszawskie” mi sie podobał. Jestem też bardzo zdziwiona że te taśmy tak dułgo przetrwały. Film został zrobiony podczas Powstania Warszawskiego. Pewien Karol i Witek nakręcili „kronikę” Powstania Warszawskieo. Ich kronika bardzo dobrze pokazuje jak powstanie przebiegło. W filmie są czytane jego listy do i od mamy i dziewczyny. W filmie pokazane są sceny tego jak ludzie żyli codziennie w Warszawie podczas Powstania. Niestety pod koniec Karol umiera, a Witek wraca do domu. Napisał jego matce że Karol wraca inną trasą, bo nie był w stanie przekazać złej nowinny o śmierci Karola. Film był smutny, ale edukacyjny i w sumie mi sie podobał.